Jeśli wybierasz się do pracy w Norwegii, to pewnie interesują Cię sprawy dotyczące podatków pobieranych w tym kraju. W Norwegii obowiązuje 28% podatek liniowy od dochodów osobistych. Są to wszystkie dochody pomniejszone o odpisy i odliczenia, które gwarantuje Norwegia.
Podatki to jednak nie jedyne
obciążenie. Poza podatkiem od dochodów obowiązują również składki na ubezpieczenie
społeczne, które muszą płacić zarówno osoby zatrudnione, jak i te prowadzące
działalność gospodarczą. Dla pracowników jest to 7,8%, a dla samozatrudnionych
– 11%.
Warto wspomnieć też, że
posiadanie ubezpieczenia w innym kraju, na przykład w Polsce, zwalnia z
opłacania go w Norwegii. Należy to jednak potwierdzić dokumentami uzyskanymi w
kraju ubezpieczenia. Dokumenty te należy złożyć w gminnym urzędzie NAV
(Norweski Urząd Pracy i Opieki Społecznej).
Karta podatkowa
Każda osoba
pracująca w Norwegii musi posiadać kartę podatkową (zwaną po norwesku skattekort). Jeśli zatrudnia Cię
obywatel Norwegii lub norweska firma, to aby ją otrzymać musisz dokonać
zgłoszenia w lokalnym Urzędzie Podatkowym (Skattekontoret).
Jeśli pracujesz u polskiego
pracodawcy lub pracodawcy nie będącego Norwegiem, to po kartę podatkową
powinieneś zgłosić się w Centralnym Urzędzie Podatkowym ds. Cudzoziemców (Skatteetaten, Sentralskattekontoret for utenlandssaker – w skrócie SFU).
Numer osobisty i numer identyfikacyjny
Karta
podatkowa, która otrzymasz będzie zawierała norweski numer osobisty (fødselsnummer), bądź norweski numer
identyfikacyjny (D-nummer). Wszystkie
osoby, które posiadają status rezydenta otrzymują unikalny numer osobisty,
który przynależy do nich przez całe życie. Numer osobisty składa się z 11 cyfr,
a pierwsze sześć z nich wskazuje na datę urodzenia.
Osoby, którzy przyjeżdżają do
Norwegii w celu znalezienia pracy i zamierzają przebywać w tym państwie mniej niż
6 miesięcy otrzymują numer identyfikacyjny D-nummer.
Jest on zbudowany na takiej samej zasadzie, jak numer osobisty, ale pierwsza
cyfra jest powiększona o 4.